Categories

Payment

   
           Zalecane !

    

      Wpłata na konto
            firmowe
      (przelew zwykły)  

      
     Foreign customers
               only 

Weather Report ‎– Sweetnighter

Availability:
szt.
Net Price: €24.19 €29.75 *

Weather Report ‎– Sweetnighter

 

 

Label: Columbia ‎– KC 32210
Format: Vinyl, LP, Album
Country: US
Released: 27 Apr 1973
Genre: Jazz
Style: Fusion

 

Tracklist:

 

A1 Boogie Woogie Waltz 13:01
A2 Manolete 5:50
A3 Adios 2:56
B1 125th Street Congress 12:12
B2 Will 6:13
B3 Non-Stop Home 4:50

 

Płyta: NM-
Okładka: NM-

 

Barcode and Other Identifiers:

 

Matrix / Runout (Side A: Matrix Center Label / Runout stamped): AL 32210 / P AL 32210 1A
Matrix / Runout (Side B: Matrix Center Label / Runout stamped): BL 32210 / P BL 32210-1A

 

Sweetnighter to ten moment, gdzie Weather Report z w miarę demokratycznego tercetu Wayne Shorter – Miroslav Vitous – Joe Zawinul zaczął się stawać przedsięwzięciem dowodzonym przez klawiszowca, głównego ideologa i muzycznego szefa zespołu.

Zawinul nie był może pierwszym jazzmanem, który zainteresował się funkiem, osadził swoją muzykę na rytmie – ale z perspektywy czasu, z perspektywy całego dorobku Weather Report widać, że flirt z funkiem okazał się dla Zawinula czymś absolutnie przełomowym: właściwie każda następna płyta zespołu będzie nosiła piętno Sweetnighter, będzie w mniejszym czy większym stopniu z tejże płyty się wywodzić.

Płyta ukazała się w końcu kwietnia 1973r. Już od pierwszych dźwięków otwierającego całość 'Boogie Woogie Waltz' słychać różnicę, słychać, że zespół (czy raczej Joe Zawinul) jest już w nieco innym miejscu, niż na wcześniejszych płytach Weather Report – i nie chodzi tu o nowocześniejsze brzmienie, o syntezatorowe fanfary. Różnica tkwi w tzw. groove, w napędzającym całość pulsowaniu sekcji: 'Boogie Woogie Waltz' miło kołysze, niesiony transowym, funkującym rytmem (który sam twórca określił mianem pierwszego hip-hopowego rytmu w historii), podawanym przez rozbudowaną sekcję rytmiczną (w tym kolejny podpatrzony u Milesa patent: przeplatające się partie kontrabasu Vitousa i gitary basowej White’a), ozdabiany efektownymi partiami klawiszy i saksofonu. Jakby bratem-bliźniakiem tego utworu jest '125th Street Congress' – co prawda Zawinul skupia się tu wyłącznie na fortepianie elektrycznym (po staremu przepuszczanym przez różne efekty), Andrew White znów sięga po rożek angielski, wdając się w ciekawe duety z Shorterem, ale dominującą rolę odgrywa tu hipnotyczny, nieustający, płynący, funkowy rytm, podkreślany przez całą baterię przeszkadzajek i (znów grające równocześnie) gitarę basową i kontrabas.

'Manolete' to rzecz bliższa wczesnym płytom Weather Report: kojące dźwięki fortepianu elektrycznego, zespołowe improwizowanie, wyraźnie zaznaczona, podkreślona w miksie partia kontrabasu, efektowny perkusyjny duet Dwellingham-Gravatt finezyjnie napędzający całość, różne odjechane ozdobniki perkusjonaliów… Podobnie wypada amorficzne, pozbawione wyraźnego rytmu, oparte na spokojnej rozmowie saksofonu, perkusjonaliów, gitary basowej, rożka angielskiego i fortepianu elektrycznego 'Adios'. Wieńczący całość 'Non-Stop Home' to „twardy” jazz-rock, z różnymi odjechanymi efektami syntezatorów, mocno zaznaczonym rytmem i dynamiczną, agresywną sekcją rytmiczną (zwłaszcza partiami perkusyjnymi Dwellinghama i Gravatta) – chwilami przypomina to pierwsze płyty Mahavishnu Orchestra.

Przejściowa, intrygująca płyta. Świadectwo rozwoju Weather Report: Joe Zawinul, wciąż zakorzeniony w stylu znanym z pierwszych płyt zespołu, zaczyna badać nowe terytoria, wzbogacać swoją muzykę, co w jeszcze większym stopniu poczyni na kolejnej płycie. Pierwszej manifestacji dojrzałego, bogatego stylu Weather Report.

This site uses cookies. By continuing to browse this site you are agreeing to use of cookies. More information can be found in the Privacy Policy.