Marillion ‎– Misplaced Childhood

Label: Parlophone ‎– 0190295825515
Format: Vinyl, LP, Album, Remastered
Country: Europe
Released: 01 Dec 2017
Genre: Rock
Style: Prog Rock, Symphonic Rock

Tracklist:

A1 Pseudo Silk Kimono 2:14
A2 Kayleigh 4:04
A3 Lavender 2:27
A4 Bitter Suite 5:54
A5 Heart Of Lothian 6:02
B1 Waterhole (Expresso Bongo) 2:13
B2 Lords Of The Backstage 1:52
B3 Blind Curve 9:28
B4 Childhoods End? 4:35
B5 White Feather 2:23

Notes:

Gatefold cover.
Comes with blue sticker "2017 Remaster".

Barcode and Other Identifiers:

Barcode (Text): 1 90295 82551 5
Barcode (scanned): 190295825515
Matrix / Runout (etched, Runout Side A): BH74356-01 A1
Matrix / Runout (etched, Runout side B): BH74356-01 B1
Label Code: LC30419
Rights Society: GEMA/MCPS

Misplaced Childhood (1985) to do dziś dnia najsłynniejsza płyta Marillion, mimo że od jej wydania minęło ponad 30 lat. Wielka w tym zasługa, pochodzącego z tego wydawnictwa, ogromnego przeboju grupy. Mowa oczywiście o 'Kayleigh'. Bardzo emocjonalnie zaśpiewany, chwytliwy tekst Fisha, fantastyczny, natychmiast wpadający w ucho motyw gitarowy „wymalowany” na Fenderze przez Steve’a Rothery’ego z pięknym solo w refrenie i podkreślające art-rockowy charakter utworu klawisze Marka Kelly’ego.

Misplaced Childhood zaczyna się jednak od 'Pseudo Silk Kimono' i trzeba przyznać, że to bardzo odważny początek. Krótka piosenka, z mantrycznym motywem wygrywanym przez klawisze i śpiewem Fisha na granicy melodeklamacji, która sączy się powoli, jak przywoływany w tekście dym z papierosa. Muzyka wybucha dopiero przy wspomnianym wcześniej 'Kayleigh', po którym następuje łagodny 'Lavender' - jedna z piękniejszych miłosnych piosenek autorstwa Fisha, choć pewnie nie byłaby nią bez kolejnego już gitarowego solo Rothery’ego, których na tej płycie odnaleźć można jeszcze kilka lub kilkanaście.

Przy 'Bitter Suite', rozpoczynającym się od ciekawej partii perkusji, charakter płyty zmienia się z balladowego i delikatnego, na bardziej rockowy. Ta kilkuczęściowa piosenka pozwala lepiej zaistnieć sekcji, bo, poza wspomnianą perkusją, bas dodaje tu również coś od siebie. Kończący pierwszą stronę winylowego wydania płyty, 'Heart of Lothian', kontynuuje ten rockowy nastrój, podkreślony mocnym tekstem i wyrazistym śpiewem Fisha.

'Waterhole /Expresso Bongo/', rozpoczynający w oryginale drugą stronę płyty, to najostrzejszy numer tego albumu. Przewijający się przez całość, perkusyjny motyw i niemal wykrzykiwany przez Fisha tekst, nadają mu wyjątkowej ekspresji. Podobnie jest w następującym po nim 'Lords Of The Backstage'. 'Blind Curve', kolejna kompozycja na płycie, to majstersztyk w wykonaniu Marillionu. Przez ponad 9 minut i pięć części tego utworu muzycznie, tekstowo i wokalnie dzieje się tyle, że nie sposób o wszystkim wspomnieć. Zmiany tempa, nastroju, gitarowe sola i wokalne popisy sprawiają, że to kulminacyjny moment płyty. Tym sposobem docieramy do przedostatniego na płycie 'Childhood’s End?', w którym bohater odkrywa, że dzieciństwo nigdy się nie kończy, bo dzieciństwo to stan umysłu, a nie metryki. Zawsze kochamy tak samo, choć złamane przez życie serce, częściej wybiera ostrożne rozwiązania. Płytę kończy 'White Feather' z zaangażowanym tekstem Fisha, marszowym rytmem perkusji i kolejnym popisem gitarowym Steve’a Rothery’ego.

Misplaced Childhood nie ma słabych momentów. Wszystko, może poza tekstem do 'White Feather', pasuje do siebie, tworząc całość, jak na prog-rockowy concept album przystało. Kolejny raz mamy również do czynienia z mistrzowskim projektem okładki Marka Wilkinsona. Wszystko to sprawia, że ta płyta to dzieło epokowe, a dla samego zespołu przełom w karierze.

Wbrew pozorom, ten oszałamiający sukces stał się początkiem końca zespołu - ogromne pieniądze, hektolitry alkoholu, narkotyki...ale to już materiał na inną opowieść..