Eric Burdon & War ‎– Eric Burdon Declares "War"

Label: Polydor ‎– 2310 041
Format: Vinyl, LP, Album
Country: Germany
Released: 1970
Genre: Funk / Soul
Style: Rhythm & Blues, Funk

Tracklist:

The Vision Of Rassan
A1 Dedication 2:33
A2 Roll On Kirk 5:07
Tobacco Road
A3 Tobacco Road 3:47
A4 I Have A Dream 6:39
A5 Tobacco Road 3:58
Spill The Wine
B1 Spill The Wine 4:38
Blues For Memphis Slim
B2 Birth 1:31
B3 Mother Earth 2:46
B4 Mr. Charlie 3:05
B5 Danish Pastry 3:18
B6 Mother Earth 2:28
You're No Stranger
B7 You're No Stranger 1:55

Płyta: EX-
Okładka: EX-

Barcode and Other Identifiers:

Matrix / Runout (Runout SideA Stamped): (P)1970 G70 ◊Z L 00 2310 041 S1
Matrix / Runout (Runout SideB Stamped): (P)1970 G70 ◊Z P 00 2310 041 S2
Rights Society: GEMA

Gdy we wrześniu 1966r. The Animals ostatecznie (wcześniej przeszli kilka istotnych zmian personalnych) się rozpadli, Burdon wydał solowy album Eric Is Here, a potem dzięki temu, że miał prawo do słynnej nazwy, zaczął działać najpierw jako Eric Burdon & The Animals, a później jako Eric Burdon & The New Animals. Wtedy też wokalista zajął się łączeniem rhythm’n’bluesa z muzyką psychodeliczną (był wówczas mocno uzależniony od narkotyków) i przeniósł się do Stanów, gdzie szybko stał się niekwestionowaną supergwiazdą. Gdy po nagraniu 4 albumów i rozwiązaniu w grudniu 1968r. swojego zespołu zamierzał wrócić na Wyspy, jego producent i przyjaciel Jerry Goldstein namówił go, aby poszedł posłuchać murzyńskiej grupy The Nightshift. Pod koniec występu Burdon przyłączył się do artystów na estradzie i zaczął z nimi improwizować. Efekty: decyzja o podjęciu stałej współpracy; przechrzczenie The Nightshift na War i dwa świetne albumy: Eric Burdon Declares „War” oraz The Black-Man’s Burdon. Oba wydano w 1970r.

Pora, aby Eric Burdon wypowiedział wojnę. Wojnę, która, w myśl motta na okładce longplaya, będzie się toczyć o prawo ludzi do wzajemnej miłości. Na pierwszy ogień idzie pełne rytmu i motoryki 'The Vision Of Rassan'. Przez blisko 8 minut Burdon śpiewa z siłą wyrazu największych czarnych mistrzów rhythm’n’bluesa, natomiast War gra ciepło, precyzyjnie i z feelingiem. Po rozkołysanym wstępie ruszamy 'Tytoniową Drogą'. Ten wspaniały, pełny dynamiki utwór, hipnotyzuje wokalną ekspresją godną Jamesa Browna, rewelacyjną pracą instrumentów perkusyjnych (Dee Allen) i pięknymi uzupełnieniami na harmonijce ustnej Duńczyka, który równocześnie z Burdonem doszedł do Waru – Lee Oscara. 15-minutowa pyszność! Wraz z końcem 'Tabacco Road' – oczywiście jeśli słuchamy krążka analogowego – musimy go przewrócić na stronę drugą. Tę zaczyna pierwszy przebój jaki wylansowano z tej płyty (później stała się nim też skrócona wersja 'Tabacco Road') - bardzo pogodne 'Spill The Wine'. Eric tu bardziej melorecytuje niż śpiewa, a cudnie, tym razem na flecie, podgrywa saksofonista - Charles Miller. Następny utwór, zgodnie ze swoim tytułem ('Blues For Memphis Slim'), jest gorącym i uroczo bujającym (bas – Bee Bee Dickerson) bluesem. Trzynaście minut rozkoszy wzbudzanej drapieżnie brzmiącym głosem, rewelacyjnymi partiami organów (Lonnie Jordan), saksofonu, harmonijki i gitary (Howard Scott). No, a na samym końcu albumu mamy jeszcze niespełna dwuminutowe 'You’re No Stranger'. Słoneczna koda słonecznego dzieła.