Label: Virgin EMI Records – 0602547500809, Virgin EMI Records – D002261911 Format: Vinyl, 12", 45 RPM, Single, Limited Edition, Reissue Country: UK, Europe & US Released: 27 Nov 2015 Genre: Rock Style: Pop Rock, Arena Rock
Tracklist:
A Bohemian Rhapsody 5:54 B I'm In Love With My Car 3:12
Notes:
12” black vinyl release celebrating the 40th Anniversary of “Bohemian Rhapsody” includes the original track listing. Side B is not the album version, but the original single version. Limited to 7465 copies.
Barcode and Other Identifiers:
Barcode (EU Version On Sleeve, Text): 0 602547 50080 9 Barcode (EU Version On Sleeve, String): 0602547500809 Barcode (USA Version On Sticker, Text): 0 50087 33177 1 Barcode (USA Version On Sticker, String): 050087331771 Rights Society: BIEM/SDRM Label Code: LC 01846 Matrix / Runout (Run-out matrix A-side stamped): 4750080-A / 135678M1/A Matrix / Runout (Run-out matrix B-side stamped): 4750080-B / 135678M2/A Matrix / Runout (Etching on both sides): Miles - Abbey Road 1/2 Speed
Bohemian Rhapsody, ballada rockowa brytyjskiego zespołu Queen, autorstwa Freddiego Mercury’ego, która często wymieniana jest jako najlepszy utwór w historii muzyki popularnej. Utwór pochodzi z albumu A Night at the Opera (1975) i uznawany jest za magnum opus grupy oraz przełomowy moment w jej karierze. Utrzymany jest w stylu rock opery i charakteryzuje się nowatorską i niespotykaną w muzyce pop formą muzyczną, łącząc w sobie trzy całkowicie różniące się fragmenty: a cappella i ballada operowa oraz elementy hard rocka.
Utwór był od początku do końca projektem Freddiego Mercury’ego, co potwierdzali pozostali członkowie zespołu. Nagrania rozpoczęto w Rockfield Studio 1 w pobliżu Monmouth 24 sierpnia 1975 po trzech tygodniach prób w Herefordshire. Podczas prac nad utworem korzystano także ze studiów Roundhouse, SARM (East), Scorpion i Wessex. Koordynatorem całego przedsięwzięcia był Mercury, który według pozostałych członków grupy z góry wiedział, jak utwór ma wyglądać.
Brian May, Mercury i Roger Taylor śpiewali swoje partie wokalne przez kilka dni po 12 godzin dziennie, uzyskując 200 osobnych ścieżek. Ówczesne możliwości techniczne pozwalały na 24-ścieżkowy analogowy zapis na taśmie magnetycznej i konieczne było, by May, Mercury i Taylor wielokrotnie dogrywali swoje partie do wcześniej nagranych ścieżek. Do nagrania użyto taśm ósmej generacji, które pod koniec nagrań stały się niemal całkowicie przezroczyste.
Podczas nagrań zespół użył wielu instrumentów, w tym pierwszego modelu gitary basowej – Fender Precision Bass („P-bass”), gitary własnej produkcji Maya Red Special, perkusji Ludwig-Musser, kotłów i gongu Paiste. Mercury używał fortepianu koncertowego Bechstein, na którym grał także w teledysku i trasie koncertowej w Wielkiej Brytanii. „Bohemian Rhapsody” po ukończeniu produkcji był najdroższym i jednym z najbardziej złożonych utworów w historii muzyki popularnej.
Kiedy Mercury chciał wydać singel w 1975, wytwórnia płytowa sugerowała, że utwór trwający 5 minut i 55 sekund jest zbyt długi, by móc zostać hitem. Menadżer Queen, Pete Brown powiedział, że starał się uświadomić Mercury’emu, że przedsiębiorstwo EMI Records nie było zadowolone z wyboru utworu na następny singel. Brown uważał, że może on okazać się porażką, a basista John Deacon prywatnie się z nim zgadzał. Wytwórnia zgodziła się na wydanie „Bohemian Rhapsody” jako singel, nalegając jednak, by utwór został poddany przeróbkom. Studyjny technik Gary Langhan zapamiętał, że Mercury, Brian May i Roger Taylor stanowczo przeciwstawili się tej propozycji, mocno wierząc we własną pracę.
Znaczenie tekstu autorstwa Freddiego Mercury’ego było obiektem wielu spekulacji i teorii. Członkowie zespołu w licznych wywiadach zazwyczaj unikali podawania jasnych interpretacji tekstu. Jednak gdy w 2000 roku zespół Queen wydawał w Iranie (skąd pochodzili przodkowie Mercury’ego) kasetę ze swoimi największymi przebojami (Greatest Hits), do albumu dołączono książkę z tłumaczeniem wszystkich tekstów na język perski i objaśnieniami ich znaczenia. Zespół Queen wyjaśnił tam, że „Bohemian Rapsody” mówi o młodym chłopcu, który przypadkowo dokonał zabójstwa, a następnie – podobnie jak Faust – sprzedał duszę Diabłu. W noc przed egzekucją wzywa po arabsku Boga (Bismallah) i z pomocą aniołów z powrotem odzyskuje duszę z rąk Szatana (Belzebub).
Wydany 31 października 1975 singel zadebiutował na 47 miejscu brytyjskiej listy przebojów tydzień później, ale nie wszędzie spotkał się z życzliwym przyjęciem. Allan Jones, krytyk wpływowego magazynu Melody Maker pisał w recenzji o „powierzchownym efektownym pastiszu” stylu operowego. W 1977, tylko 2 lata po wydaniu utworu, singel został uznany przez BPI za 'Najlepszy singel ostatnich 25 lat’. W 2004 roku utwór został wprowadzony do Grammy Hall of Fame.
Jest to jedyny singel sprzedany w liczbie ponad miliona egzemplarzy w dwóch różnych momentach.
W jednym z wywiadów Slash, gitarzysta Guns N’ Roses, powiedział, że utwór skłonił go do zostania muzykiem. Podobnie wypowiedział się Joe Elliott z Def Leppard, który gdy po raz pierwszy usłyszał „Bohemian Rhapsody” pracując w fabryce w Sheffield i postanowił wtedy zostać gwiazdą rocka.
W 2004 utwór został sklasyfikowany na 163. miejscu listy 500 utworów wszechczasów magazynu Rolling Stone.