King Crimson ‎– In The Court Of The Crimson King

Label: Discipline Global Mobile ‎– KCLP1, Panegyric ‎– KCLP1, Inner Knot ‎– KCLP1
Format: Vinyl, LP, Album, Reissue, 200-gram, Gatefold
Country: UK & US
Released: 18 Oct 2010
Genre: Rock
Style: Prog Rock

Tracklist:

A1 21st Century Schizoid Man (Including Mirrors)
A2 I Talk To The Wind
A3 Epitaph (Including (A) March For No Reason (B) Tomorrow And Tomorrow)
B1 Moonchild (Including (A) The Dream (B) The Illusion)
B2 The Court Of The Crimson King (Including (A) The Return Of The Fire Witch (B) The Dance Of The Puppets)

Notes:

The original 1969 stereo mix pressed on 200-gram super-heavyweight vinyl, newly cut from masters approved by Robert Fripp.
℗ & © 2010 Robert Fripp.
Made in England.
Some copies include a download code for a 320 kbps transfer of the original 1969 pressing.

Barcode and Other Identifiers:

Barcode (Scanned (Sticker)): 633367911117
Barcode (Printed (Sticker)): 6 33367 91111 7
Matrix / Runout (Side A runout, etched): KC LP 1 A-1 JONZ LOUD
Matrix / Runout (Side B runout, etched): KC LP 1 B-1 JONZ LOUD

Pierwszy album zespołu King Crimson. Został wydany 10 października 1969 roku. Nagrywano go w Wessex Sound Studios w Londynie. Album przez wiele źródeł został uznany za jeden z najlepszych i jednocześnie najbardziej wpływowych dzieł rocka progresywnego, na którym King Crimson odrzucił bluesowe podstawy charakterystyczne dla rocka i zastąpił je mieszanką jazzu oraz muzyki poważnej. Uznawany także za jeden z najbardziej znaczących debiutów w historii muzyki.

Na uwagę zasługuje też przerażająca okładka płyty stworzona przez Barry Godbera oraz surrealistyczne teksty piosenek napisane przez Petera Sinfielda.

W nagraniu albumu w Wessex Sound Studios w Londynie uczestniczyli: Robert Fripp – gitara/melotron, Ian McDonald – instrumenty dęte/instrumenty klawiszowe/ wokal, Greg Lake – gitara basowa/wokal, Michael Giles – instrumenty perkusyjne/wokal.

Każdy utwór z tego albumu zasługiwałby na osobną recenzję. '21st Century Schizoid Man' – sztandarowe dzieło King Crimson, dopiero w 2000 roku zniknął z repertuaru koncertów – porywający, porażający energią i mocą, szalony hard rock, uzupełniony agresywnym solem saksofonu, w warstwie lirycznej zapowiadający zagładę świata. 'I Talk To The Wind' – oparta na brzmieniu fletu piosenka o poszukiwaniu sensu istnienia. 'Epitaph' – jeden z najpopularniejszych utworów grupy – podniosły, poruszający, eksponujący brzmienie melotronu, w tekście również nie wróżący ludzkości nic dobrego. 'Moonchild' – oniryczna ballada z rozbudowaną, freejazzową częścią instrumentalną – kontrowersyjna, lecz fascynująca. I wreszcie bajkowy, dziewięciominutowy utwór tytułowy, przenoszący słuchacza na przedziwny dwór Karmazynowego Króla (a więc do samego piekła...).

Tego albumu nie wolno nie znać. Ale nie jest to po prostu nudna lektura szkolna. Ta muzyka się nie zestarzała i cały czas zachwyca.