Riverside ‎– Love, Fear And The Time Machine

Label: Mystic Production ‎– MYSTLP038
Format: 2 × Vinyl, LP, Album
Country: Poland
Released: 25 Oct 2015
Genre: Rock
Style: Prog Rock

Tracklist:

A1 Lost (Why Should I Be Frightened By A Hat?)
A2 Under The Pillow
A3 #‎Addicted
B1 Caterpillar And The Barbed Wire
B2 Saturate Me
B3 Afloat
C1 Discard Your Fear
C2 Towards The Blue Horizon
D1 Time Travellers
D2 Found (The Unexpected Flaw Of Searching)
D3 Promise (Bonus Track)

Barcode and Other Identifiers:

Barcode (Text): 5 903427 878724
Barcode (Scanned): 5903427878724
Rights Society: ZAiKS

Okładka Love, Fear And The Time Machine idealnie pasuje do zawartości muzycznej płyty. Melancholia, nostalgia, rozrzewnienie, tęsknota za młodzieńczymi latami, nadzieja, ale także spora dawka ciepła w zimnym, niepewnym otoczeniu. I - w końcu - dużo pozytywnych emocji w muzyce i przesłaniu tekstowym, których w twórczości grupy zwykle za dużo nie było.

Pierwszy raz wszystkie kompozycje podpisane są wyłącznie nazwiskiem Mariusza Dudy. To najłagodniejsze, ale i zarazem chyba najbardziej melodyjne wcielenie Riverside. Jednocześnie - lekko uproszczone, bez aż tak mocno rozbudowanych kompozycji, jak to drzewiej bywało, z mniejszym polem dla popisów instrumentalnych. Jednakże w muzyce nie czuć żadnej rewolucji, choć gitara elektryczna w sporej części albumu lekko zniknęła z pierwszego planu, tworząc raczej piękne ornamenty aniżeli kolumny, na których opierają się same utwory. Ogólnie warto wsłuchać się w gitarę na tym albumie, szczególnie w tych łagodniejszych numerach. A równie mocną uwagę kładę na klawisze, ze szczególnym uwzględnieniem pięknie wkomponowanych (i kompletnie nie przywołujących na myśl zamierzchłych lat 70.) organów Hammonda.

Co może być lepszego niż piękne, rozmarzone, nastrojowe klimaty w przebojowym wydaniu, które zespół serwuje nam tutaj raz za razem? Discard Your Fear niesione znakomitym basowym podbiciem i kapitalnymi klasycznorockowymi zdobieniami gitarowo-hammondowymi jest zadziorne i melancholijne zarazem, a do tego ma refren, który z miejsca chwyta. Dużym atutem tego utworu, ale w zasadzie całej płyty, jest znakomity tekst, opowiadający o mierzeniu się ze strachem związanym z podjęciem trudnej, życiowej decyzji. Trochę szkoda, że Duda pisze wyłącznie po angielsku, jest to bowiem - bez dwóch zdań - jeden z naszych najlepszych tekściarzy - wnikliwie obserwujący rzeczywistość i ludzi, świetnie znający ich psychikę i potrafiący przełożyć to na ciekawe opowieści. #Addicted to z kolei - szybki portret naszych ekshibicjonistycznych, społecznościowych czasów. I podobnie - momentami rockowo czadowy, ale jako całość przepełniony jakimś wewnętrznym smutkiem, tęsknotą, pustką... Tak, Duda znakomicie wczuwa się w emocje bohatera, o którym śpiewa. I w końcu - łagodny, przepiękny, afirmujący piękno życia Found z rewelacyjnym (dziwnie znajomym, ale skąd?) refrenem, który stanowi klamrę do otwierającego całość równie dobrego Lost - oba nawiązują zresztą tekstowo do okładkowych klimatów. Oj, nie brak tu utworów doprawdy najwyższych możliwych lotów. A nie wypada nie wspomnieć jeszcze o Time Travellers, od którego refrenu również ciężko się uwolnić.

Z pewnością nie wszystkim fanom spodoba się melancholijny kierunek obrany na tej płycie - będą potrzebowali czasu, aż piękno tych dźwięków zmiękczy ich serca. Love, Fear And The Time Machine to kolejny znakomity album Riverside, chapeau bas!